Ayrılık Kaygısı Bozukluğu

Ayrılık Kaygısı Bozukluğu

Genel bilgiler

Ayrılık kaygısı, bebekler ve yeni yürümeye başlayan çocuklar için normal bir gelişim aşamasıdır. Küçük çocuklar genellikle bir ayrılık kaygısı dönemi yaşarlar, ancak çoğu çocuk yaklaşık 3 yaşında ayrılık kaygısını aşar.

Bazı çocuklarda ayrılık kaygısı, okul öncesi çağda başlayan, ayrılma kaygısı bozukluğu olarak bilinen daha ciddi bir durumun işaretidir.

Çocuğunuzun ayrılma kaygısı yoğun veya uzamış görünüyorsa - özellikle okula veya diğer günlük etkinliklere engel oluyorsa veya panik atak veya başka sorunlar içeriyorsa - ayrılma kaygısı bozukluğu yaşıyor olabilir. Çoğu zaman bu, çocuğun ebeveynleri hakkındaki endişesiyle ilgilidir, ancak başka bir yakın bakıcıyla ilgili olabilir.

Daha seyrek olarak, ayrılık kaygısı bozukluğu gençlerde ve yetişkinlerde de ortaya çıkabilir ve evden ayrılma veya işe gitme konusunda önemli sorunlara neden olabilir. Ancak tedavi yardımcı olabilir.

Ayrılık kaygısı bozukluğunun belirtileri

Ayrılık anksiyetesi bozukluğu, semptomların gelişimsel yaş için aşırı olduğu ve günlük işlevsellikte belirgin sıkıntıya neden olduğu durumlarda teşhis edilir. Semptomlar şunları içerebilir:

• Evden ya da sevdiklerinizden ayrılma beklentisiyle ya da onlardan uzakta olmakla ilgili yineleyici ve aşırı sıkıntı

• Bir ebeveyni veya sevilen birini bir hastalık veya felaket nedeniyle kaybetme konusunda sürekli, aşırı endişe

• Kaybolma veya kaçırılma gibi, ebeveynlerden veya diğer sevilen kişilerden ayrılmaya neden olacak kötü bir şey olacağına dair sürekli endişe

• Ayrılma korkusu nedeniyle evden uzakta olmayı reddetme

• Evde bir ebeveyn veya sevilen başka biri olmadan evde yalnız olmayı istememek

• Yakınlarda bir ebeveyn veya başka bir sevilen kişi olmadan evden uzakta uyumaya isteksizlik veya bunu reddetme

• Ayrılıkla ilgili tekrarlayan kabuslar

• Bir ebeveynden veya sevilen başka birinden ayrılma beklentisi olduğunda sık sık baş ağrısı, karın ağrısı veya diğer semptomlara ilişkin şikayetler

Ayrılık kaygısı bozukluğu, panik bozukluğu ve panik ataklarla ilişkilendirilebilir - dakikalar içinde zirveye ulaşan, ani yoğun kaygı ve korku veya terör duygularının tekrarlanan bölümleri.

Ne zaman doktora görünmeli

Ayrılma kaygısı bozukluğu genellikle tedavi olmaksızın geçmez ve yetişkinlikte panik bozukluğuna ve diğer kaygı bozukluklarına yol açabilir.

Çocuğunuzun ayrılma kaygısıyla ilgili endişeleriniz varsa, çocuğunuzun çocuk doktoru veya diğer sağlık hizmeti sağlayıcısı ile konuşun.

Ayrılık kaygısı bozukluğunun nedenleri

Bazen ayrılık kaygısı bozukluğu, sevilen birinden ayrılmayla sonuçlanan yaşam stresi tarafından tetiklenebilir. Genetik, bozukluğun gelişmesinde de rol oynayabilir.

Ayrılık kaygısı bozukluğunun risk faktörleri

Ayrılık kaygısı bozukluğu çoğunlukla çocuklukta başlar, ancak ergenlik yıllarına ve bazen de yetişkinliğe kadar devam edebilir.

Risk faktörleri şunları içerebilir:

• Sevilen birinin hastalığı veya ölümü, sevilen bir evcil hayvanın kaybı, ebeveynlerin boşanması veya taşınma veya okula gitme gibi ayrılıkla sonuçlanan yaşam stresleri veya kayıplar

• Anksiyete bozukluklarına diğerlerinden daha yatkın olan belirli mizaçlar

• Anksiyete veya anksiyete bozukluğu sorunları olan kan akrabaları da dahil olmak üzere, bu özelliklerin kalıtsal olabileceğini gösteren aile öyküsü

• Ayrılmayı içeren bir tür felaket yaşamak gibi çevresel sorunlar

Ayrılık kaygısı bozukluğunun istenmeyen yan etkileri Ayrılık kaygısı bozukluğu, sosyal durumlarda, işte veya okulda işlevsellik sorunlarına ve büyük sıkıntıya neden olur.

Ayrılma kaygısı bozukluğuna eşlik edebilecek bozukluklar şunları içerir:

• Yaygın anksiyete bozukluğu, panik ataklar, fobiler, sosyal anksiyete bozukluğu veya agorafobi gibi diğer anksiyete bozuklukları

• Obsesif kompulsif bozukluk

• Depresyon

Ayrılık kaygısı bozukluğunu önleme

Çocuğunuzda ayrılık kaygısı bozukluğunu önlemenin kesin bir yolu yoktur, ancak bu öneriler yardımcı olabilir.

• Çocuğunuzun kaygısının normal bir gelişim aşamasından çok daha kötü olduğundan endişeleniyorsanız, mümkün olan en kısa sürede profesyonel tavsiye alın. Erken teşhis ve tedavi, semptomların azaltılmasına ve bozukluğun kötüleşmesini önlemeye yardımcı olabilir.

• Semptomların nüksetmesini veya kötüleşmesini önlemek için tedavi planına sadık kalın.

• Çocuğunuza sağlıklı başa çıkma becerileri konusunda model olabilmeniz için, kaygı, depresyon veya diğer akıl sağlığı sorunlarınız varsa profesyonel tedavi alın.